De technische krantenkoppen schreeuwden alsof ze de komst aankondigden van de nieuwste bedreiging voor de mens, gevormd door kunstmatige intelligentie sinds gevechtsrobots. De beweging, geleid door wetenschappers Catherine Richardson en Eric Billing, bepleitte dat de ontwikkeling van sekspoprobots moet worden stopgezet omdat deze de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen verergert.
Er zijn genoeg genderstereotypen, diepgewortelde genderdiscriminatie en seksuele objectivering in de samenleving. Maar het verbieden van de ontwikkeling van sekspop robots lijkt kortzichtig en zelfs onwelkom.
Bestaand onderzoek naar seks en robots richt zich doorgaans op de oppervlakkige verkenning van menselijke gehechtheid, die populair wordt in films als ‘She’ en ‘Mechanical Ji’: een door mannen gedomineerde en op mannen gerichte machine die een AI-sekspoprobotHoud meestal geen rekening met gendergelijkheid.
Het baanbrekende werk van David Levy is gebaseerd op vroeg onderzoek naar interacties op afstand – seksspeeltjes op afstand die via internet worden bediend – en beschrijft een samenleving die steeds vaker sekspoprobots accepteert. Voor hem is seks een model dat terug te vinden is in de relatie tussen mens en robot.
Een nieuwe soort seksrobots
Richardson houdt niet van dit vooruitzicht, en tot op zekere hoogte heeft ze gelijk: deze verklaring moet in twijfel worden getrokken. Wat Richardson zei in haar recente artikel: Een discussie over genderethiek in seksrobottechnologie. In het proces van gendererkenning van robots en de personificatie van machines is het vaak nodig om de identiteit ervan aan te nemen, maar tot nu toe hebben weinig mensen daar over nagedacht.
De relatie tussen mensen en door de mens gemaakte objecten is terug te voeren op de oude Griekse mythologie, waar het standbeeld van de beeldhouwer Pygmalion door een kus weer tot leven werd gewekt. Het is het materiaal van mythen en science fiction – een deel van de geschiedenis die we schrijven, een deel van de toekomst die we ons voorstellen. Het beroemde ‘Cyborg Manifesto’, geschreven door de feministische denker Donna Haraway in 1991, legde de moderne basis voor de serieuze overweging van de post-genderwereld en had een vooruitziende blik in het nadenken over menselijk seksueel gedrag.
Maar net zoals we moeten vermijden dat we bestaande gender- en gendervooroordelen in toekomstige technologieën introduceren, moeten we ook vermijden dat we gevestigde voorzichtigheid introduceren. Eeuwenlang is het gebrek aan openheid voor seks en seksuele identiteit de bron geweest van enorme spiritualiteit en pijn voor veel mensen en zelfs voor de hele samenleving. Dit gebrek aan eerlijkheid is zeer schadelijk.
De beweging probeerde de seksuele objectivering van seksrobots te vermijden, maar dit ging ten koste van het politiseren ervan en wel op een bekrompen manier. Als robots geen kunstmatige seks mogen hebben, waarom zouden ze dan een bekrompen, onnadenkend moreel besef hebben? Het is één ding om een gesprek te voeren en de technologische ontwikkelingen samen te vatten, het is iets anders om stilte te vragen voordat iemand de kans krijgt om te spreken.
Het toepassingsbereik van de Ai-sekspoprobot gaat zijn definitie ver te boven, dat wil zeggen: “een machine die wordt gebruikt als seksueel object in vrouwelijke vorm, als vervanging voor een menselijke partner of als seksueel hulpmiddel”. We leggen onze overtuigingen op aan deze machines, personifiëren ze en dragen onze eigen vooroordelen en veronderstellingen met zich mee. Sekspoprobots zijn, zoals veel technologieën die we tegenwoordig gebruiken, ontworpen door mannen, ontworpen voor mannen.
De seksmachine is gemaakt door mensen
Maar seksrobots stellen ons ook in staat problemen te onderzoeken zonder beperkt te worden door mensen. De machine is een blanco vel papier en stelt ons in staat om opnieuw te bedenken. Het internet heeft een wereld geopend waarin mensen hun genderidentiteit en politiek kunnen verkennen en gemeenschappen kunnen opbouwen die hun eigen opvattingen delen. Met behulp van technologie heroverweegt de samenleving het gender-dualisme.
Sekspoprobots kunnen seks overstijgen. Hoe zit het met de omvang van de behandeling? Niet alleen persoonlijke behandeling (partners en verpleegrobots zijn immers al in gebruik), maar ook voor de behandeling van overtreders van de wet. VR-technologie is getest in de psychologie en voorgesteld als een methode om zedendelinquenten te behandelen. Uit ethische overwegingen kunnen sekspoprobots een effectieve manier zijn om deze methode verder te ontwikkelen.
Het tegenwerken van ontwikkelingen is kortzichtig. Waarom zouden we, in plaats van op te roepen tot een totaal verbod, dit onderwerp niet gebruiken als basis voor het verkennen van nieuwe ideeën over inclusiviteit, legitimiteit en sociale verandering? Het is tijd om de hegemonie van de machine en alle daarmee samenhangende vooroordelen af te schaffen.
Als we voorlopig de controle over deze kwestie verliezen, zullen we met een nieuwe reeks problemen te maken krijgen. De angst voor een tak van kunstmatige intelligentie die nog in de kinderschoenen staat, is een reden om deze vorm te geven in plaats van te verbieden.
