Anthony Ferguson schreef in 2010 een vreemd verhaal. De titel van dit verhaal is ‘Een glimp van de Geschiedenis van sekspoppen“. Het boek vertelt het verhaal van Francine, dat griezelig is, ook al is het verhaal verzonnen. De Franse filosoof experimenteert met het maken van verschillende mensachtige niet-wezens. Hij heeft wel een dochter genaamd Francine. Negen jaar voor het begin van zijn reis naar Zweden was ze echter op vijfjarige leeftijd overleden.
Bovendien weet niemand echt wat Descartes met de pop van plan is, maar de matrozen die hem in zee gooien kennen tenminste één mogelijkheid. De 17e eeuw was een geweldige tijd om de wereld te verkennen. In die tijd maakten schepen over de oceaan een zeer lange en onbekende reis, en matrozen begonnen op hun reizen een aantal speciale poppen mee te nemen.
Het prototype van deze sekspoppen heet “Mrs. Nautisch.” Ze zien eruit als een persoon en zijn gemaakt van stof en bevestigd aan bamboestokken. Deze poppen dragen zelfs rokjes, waardoor ze toegankelijker zijn voor degenen die op zoek zijn naar iets om hun verlangens te uiten.
In 1904 werd in een Franse catalogus beschreven dat deze liefdespoppen ‘geen angst voor afpersing, jaloezie, ruzie of ziekte met zich meebrengen’. In de catalogus stond ook dat deze poppen op elk moment beschikbaar zijn en niet zullen weerstaan.
Hoe de pop is gemaakt en zijn oude geschiedenis
Zeelieden uit Franse landen maakten deze poppen van leer bedekt met rotan en lieten enkele poppen achter tijdens de handel met Japan in de 18e eeuw. De Japanners noemen het ‘Dutch Wife’, wat een naam is voor een pop met slecht vakmanschap.
Bovendien hebben deze door de mens gemaakte poppen een meer oude en poëtische oorsprong.
Volgens Ovidius 'De Metamorfose' is de relatie tussen de Cypriotische beeldhouwer Pygmalion en Galatea verre van platonisch. Galatea is echter geen echte vrouw, ze is een perfect vrouwelijk beeldhouwwerk, gesneden door Pygmalion.
Dit verhaal werd in 1955 vertaald door Rophi Humphries. De beeldhouwer was wanhopig vanwege zijn teleurstelling over menselijke emotionele relaties, dus begon hij zijn partner te maken. In het verhaal raakt Pygmalion Galatea vaak aan, en hij vraagt zich vaak af of het vlees en bloed is of alleen maar ivoor.
Venus, de god van de schoonheid, reageerde op zijn gebed en blies leven in het beeld. Daarna keerde Pygmalion terug naar Galatea, waar hij naast haar lag en haar kuste, en toen hij dat deed, leek Galatea te gloeien.
Niet iedereen kan echter Gods hulp krijgen. Zonder dit zal er dus technologie ontstaan.
Nathaniel, de hoofdpersoon van Hoffmans sprookje “Sand Man”, is een jonge student met artistiek talent. Hij heeft een melancholische neiging, maar zijn verloofde Clara kan hem niet begrijpen. Zijn vader stierf onder het geweld van zijn partner. Hij liet een trauma in zijn hart achter. Hij gelooft dat de moordenaar van zijn vader de Sandman was, en de Sandman is een mythisch wezen dat zand in de ogen van kinderen gooit en vervolgens hun ogen uit hun oogkassen graaft.
Totdat hij de dochter van zijn leraar, Olympia, ontmoette. Ze is slank, goed geproportioneerd en prachtig gekleed. Nathaniel werd aangetrokken door Olympia. Ze leek onzichtbaar, alsof ze met open ogen sliep, totdat hij haar kuste. Ze hief haar hand op en zei: 'Ah!'
Sigmund, de vriend van Nathaniel, begrijpt de aantrekkingskracht van blinde vrouwen op hem. Hij beschreef elke beweging van Olympia als gecontroleerd door een uurwerk, dat eruitzag als een zielloze, gewone machine. Daarna zag Nathaniel de universiteitsprofessoren ruzie met haar maken. Nathaniel identificeerde hen als zandmensen omdat hij getuige was geweest van het uiteenvallen van Olympia in hun handen. De vrouw van wie hij zoveel hield, bleek een levenloze pop.
Uit deze twee verhalen blijkt dat de pop al deel uitmaakt van de beginperiode. In de loop van de tijd veranderen deze poppen. Van leren en rotan poppen tot echt uitziende poppen, deze sekspoppen zijn nu verbeterd door middel van technologie.
De hedendaagse sekspoppen worden aangedreven door kunstmatige intelligentie, zodat ze kunnen praten en op aanraking kunnen reageren. Sommige hightech sekspoppen hebben zelfs sensoren die de menselijke temperatuur kunnen simuleren door te verwarmen.
Het lijkt erop dat deze poppen altijd deel hebben uitgemaakt van het leven van mensen, en dat ze dat ook altijd kunnen blijven doen.
