Menselijk mededogen, objecten als wezens
Een studie die in 2015 werd gepubliceerd door een onderzoeksteam van de Toyohashi Universiteit voor Technologie en Wetenschap in Japan in het ‘Science Report’ leverde het eerste neurofysiologische bewijs voor menselijke emoties op sekspoppen. De onderzoekers vroegen de proefpersonen destijds naar foto's te kijken van snijwonden aan de vingers van mensen en sekspoppen. Uit de resultaten bleek dat de testers een vergelijkbaar medeleven hadden met zowel mensen als sekspoppen.
Het Massachusetts Institute of Technology in de Verenigde Staten heeft ook soortgelijke experimenten uitgevoerd. De geteste persoon had interactie met een kleine mechanische dinosaurus genaamd Pleo en vroeg hen vervolgens om deze te vernietigen, maar iedereen weigerde. Mensen hebben onbewust de neiging om ze als wezens te behandelen, hoewel we op rationeel niveau volledig begrijpen dat het geen echte wezens zijn.
De neiging om objecten te personifiëren
Deze ogenschijnlijk onwaarschijnlijke gevoelens ontstaan omdat mensen van nature geneigd zijn alles te personifiëren, of het nu gewone dieren en planten zijn, of levenloze voorwerpen, of illusoire goden. Als mensen deze neiging tot het uiterste doorvoeren, is de kans groot dat ze echte emoties ontwikkelen tegenover mensachtige sekspoppen of menselijke robots.
Onwillig om met eenzaamheid te zijn
Een andere veel voorkomende oorzaak van deze situatie is dat mensen bang zijn om alleen te zijn. Als sociale dieren leven mensen al miljoenen jaren op aarde, en onze natuur drijft ons ertoe om metgezellen te vinden en relaties op te bouwen. Als deze behoefte niet door dezelfde soort kan worden vervuld, zal deze zich op andere mensachtigen en niet-wezens vestigen, inclusief sekspoppen van mensenformaat of menselijke robots. ‘Wired’ meldde ooit dat een gepensioneerde professor die alleen woonde de huisveegrobot als een metgezel beschouwde.
Is het goed of slecht om een relatie te hebben?
Eens sekspoppen zijn gehumaniseerd, zal onze relatie met hen net zo hecht worden als die van andere mensen, en potentiële risico's zullen volgen. Stel je voor: als de bomopruimingsrobot een goede relatie heeft met de soldaat, is het voor deze laatste niet helemaal onmogelijk om zijn leven op te offeren om de robotgenoot te redden. Bovendien zullen de wapen-‘killer-robots’ die door de EU-landen worden ontwikkeld, ook de veiligheid van mensen en de wereld bedreigen.
Over het geheel genomen is het beslist een goede zaak dat mensen en niet-levende wezens een diepe vriendschap vormen. Nanotechnologiewetenschapper Osborne wees erop dat robots enkele duidelijke bovenmenselijke eigenschappen hebben, zoals het vermogen om menselijke fouten op het werk te corrigeren en de werkefficiëntie te verbeteren. Zelfs als mensen weten dat “zij” dit gevoel niet zullen kennen, genieten ze er tenminste van.
Er zijn professionele meningen dat het voor mensen een goede zaak is om gevoelens te hebben met niet-levende dingen, maar er is een voorwaarde: de Japanse Toyohashi Universiteit voor Wetenschap en Technologie, professor Akira Kitasaki, wees er ook op: “Ik denk dat als mensen en niet-levende dingen dingen staan dicht bij de samenleving, mensen en zij zijn goed in de toekomstige samenleving van de wereld. Heb medelijden met hen en mensen zijn bevorderlijk voor het gedrag van dicht bij de samenleving staan. De menselijke robots en mensachtige sekspoppen waarmee we omgaan moeten de emotionele weerklank van mensen hebben.”